วันนี้มีเรื่องซึ้งๆ มาฝากจ้า....

.... นานมาแล้ว โลกเป็นเพียงวัตถุทรงกลมเรียบๆเปล่าๆ ไม่มีอะไรอยู่เลย

นอกจากน้ำแข็งก้อนใหญ่กับนาฬิกาทรายเรือนยักษ์

ที่มีปลายเปิดสามารถปล่อยทรายออกได้อย่างเดียว

น้ำแข็งกับนาฬิกาทรายเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เล็ก

ร่วมทุกข์ร่วมสุขจนทั้งคู่เติบใหญ่เข้าสู่วัยหนุ่มสาว

ความงดงามของน้ำแข็งทำให้นาฬิกาทรายแอบชื่นชมหลงใหล

แต่ทุกครั้งที่พยายามแสดงความสนิทสนมใกล้ชิด

ความเย็นชาจากน้ำแข็งก็ทำให้นาฬิกาทรายต้องผิดหวังทุกทีไป

วันหนึ่งนาฬิกาทรายทะเลาะกับน้ำแข็งอย่างรุนแรงถึงขั้นแตกหัก

นาฬิกาทรายร้องไห้เสียใจหนีไปอยู่อีกซีกโลกหนึ่ง

เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า............

นาฬิกาทรายกับน้ำแข็งก็ยังไม่คืนดีกันต่างคนต่างอยู่คนละซีกโลก

จนมาวันหนึ่ง เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ทำให้โลกจะต้องแตกออกเป็นสองส่วน

น้ำแข็งรู้ดีว่าถ้าโลกแตกเป็นสองส่วนแล้วก็คงไม่ได้เจอกับนาฬิกาทรายตลอดกาล

แต่ด้วยทิฐิที่มีอยู่น้ำแข็งจึงเลือกที่จะอยู่นิ่งๆแทนที่จะออกตามหานาฬิกาทราย

ดวงจันทร์โคจรผ่านมาน้ำแข็งจึงถามว่าอีกซีกโลกเป็นอย่างไรบ้าง

ดวงจันทร์บอกว่านาฬิกาทรายกลับมาไม่ทันเพราะโลกกำลังจะแยก

จึงปล่อยทรายออกมาปกคลุมรอยแตกของโลกยึดไว้ไม่ให้แยกออกจากกัน

โดยหวังว่าจะได้กลับมาพบน้ำแข็งอีก ทันทีที่รู้น้ำแข็งก็รีบออกตามหานาฬิกาทราย

........แต่สายเกินไป ทรายกำลังจะหมดจากตัวนาฬิกาแล้ว

เมื่อน้ำแข็งมาถึงก็ได้ยินเพียงคำพูดสุดท้ายจากปากของนาฬิกาทราย

"ฉันรักเธอ"

ความเย็นชาที่มีในตัวน้ำแข็งหมดลงทันที

น้ำแข็งจึงเริ่มละลายในขณะที่ทรายเม็ดสุดท้ายร่วงลงสู่พื้นดิน

กลายเป็นน้ำทะเลที่อ่อนโยนคอยโอบอุ้มผืนทรายที่บริสุทธิ์ อยู่คู่กันมาจนทุกวันนี้....