"ณ ร้านอาหารทะเล"

เขียนโดยคุณนิ้วกลมค่ะ จาก A Day ซึ้งมากๆ เลยนะ

อ่านจบแล้วรู้สึกรักพ่อกับแม่จัง

ผลงานของคุณนิ้วกลมมีหลายเรื่องเหมือนกันนะ

เราเคยอ่านเรื่อง "โตเกียวไม่มีขา" แค่เล่มเดียว

และกำลังจะเริ่มอ่านเรื่อง "เนปาลประมาณสะดือ"

เข้าไปเยี่ยมเค้าได้ที่ http://roundfinger.wordpress.com

[ของเค้าดีจริงๆ ค่ะ]

.

ณ ร้านอาหารทะเล

.

1

.....ผมเชื่อมาตลอดว่าพ่อชอบกินหัวกุ้ง

.....แถมยังเชื่ออย่างที่พ่อชอบบอกด้วยว่า หัวกุ้งนั้นเป็นส่วนที่อร่อยที่สุด รวมไปถึงหัวปลา, เนื้อส่วนท้องของปู, เนื้อขาวๆ ของหมูหัน

.....ทั้งที่เมื่อผมได้ลองชิมดูแล้วก็ไม่เห็นว่ามันจะอร่อยตรงไหน

.....แต่เอาเถอะ พ่อคงชอบ ไอ้ครั้นเราจะไปแย่งพ่อกิน ก็เห็นจะไม่เหมาะ

.....ทุกครั้งที่ครอบครัวของเราเดินเข้าไปรับประทานอาหารในร้านอาหารทะเล จานของพ่อจึงมักจะเป็นจานที่เต็มไปด้วย 'เปลือก' และ 'ซาก' ของส่วนต่างๆ ที่พ่อชอบ

.....ส่วนต่างๆ ที่พ่อบอกผมว่า 'อร่อย'

.....แต่จานของลูกๆ มักเรียบร้อยแทบไม่มีเศษอาหาร จะมีก็แค่เศษหางกุ้งแค่ไม่กี่ชิ้น หลังจากเราได้ปล่อยร่างของมันให้ลงไปแหวะว่ายในช่องท้องเป็นที่เรียบร้อย

.....หากมีการแข่งขัน 'นักแทะ' ประจำจังหวัด ผมอยากส่งชื่อพ่อเข้าร่วมประชันด้วยคน เพราะพ่อเป็น 'นักแทะ' มือหนึ่งประจำบ้าน ไม่ใช่แค่เฉพาะส่วนอร่อยต่างๆ ของอาหารทะเลที่พ่อชอบเท่านั้น แต่พ่อยังมักจะหยิบประดูกหมู กระดูกไก่ที่ลูกๆ กินทิ้งกินขว้างเข้าปาก พร้อมทั้งบอกว่า "เด็กโง่ ตรงนี้แหละอร่อย"

.....แล้วก็ปล่อยให้พวกเราตักชิ้นเนื้อกินกันอย่างสบายใจ

.

2

.....เช่นกันกับพ่อ, แม่ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ฝึกนิสัยไม่รู้จักแทะ ไม่รู้จักแกะเปลือกให้กับผม สมัยเด็กๆ แม่มักจะเลาะเนื้อปลาแบบไร้กระดูกแล้วตักมาใส่ไว้ในจานของผมเป็นประจำ นอกจากนั้น แม่ยังตรวจตราเศษก้างราวกับว่ามันเป็นเข็มพิษที่จะมาทิ่มแทงคอลูกชายให้บวมเป่งอย่างไรอย่างนั้น

.....เนื้อปลาขาวๆ หนาๆ นุ่มๆ แบบไร้กระดูก มักจะถูกวางไว้ในจานของลูกๆ เสมอ

.....และใช่-จานของพ่อกับแม่ก็เต็มไปด้วยเศษก้าง หากนำมาวางเรียงกันน่าจะครบทั้งตัว

.

.....ผลไม้โปรดของผมคือ เงาะ

.....แต่ต้องเป็นเงาะที่ถูกฝานเนื้อออกจากเม็ดแข็งๆ แล้วเท่านั้น หากผมกินเงาะเอง จะรู้สึกรำคาญเปลือกแข็งๆ ที่ติดตามเนื้อเงาะนิ่มๆ ขึ้นมาเอามากๆ ถึงขนาดเคยเงยหน้าถามพระเจ้าว่าจะสร้างเม็ดที่เปลือกลอกร่อนติดเนื้อขึ้นมาทำไม?

.....แต่ส่วนใหญ่ผมก็มักจะได้กินเนื้อเงาะล้วนๆ -ฝีมือคุณแม่ที่แสนดี

.....แม่ใช้เวลาปอกเปลือกและเฉือนเงาะหลายลูกเป็นเวลานาน ขณะที่ผมจัดการมันเรียบร้อยภายในเวลาแค่แป๊บเดียว

.

3

.....ทุกครั้งที่กินก๋วยเตี๋ยว ทุกคนในบ้านจะพากันตักลูกชิ้นกุ้งใส่ชามของผม แม่บอกว่า แม่ไม่ชอบกิน แม่ชอบลูกชิ้นปลามากกว่า พ่อก็มักจะบอกว่าร้านนี้ให้เครื่องเยอะเกินไป กินไม่หมด

.....ผมก็คงปักใจเชื่อแบบนั้น หากเมื่อไม่นานมานี้ ผมไม่เห็นแม่สั่งก๋วยเตี๋ยวพิเศษเพิ่มลูกชิ้นกุ้งตั้งสองห่อ แน่นอน-หนึ่งห่อเป็นของผม แต่อีกห่อจะเป็นของใคร ถ้าไม่ใช่ของแม่

.....อืม ผมอาจจะโตเกินกว่าที่จะเชื่อคำโกหกอะไรแบบนั้นแล้วก็ได้

.....ผมเริ่มรู้แล้วว่า ที่จริงหัวกุ้งไม่ใช่ส่วนที่อร่อยที่สุด แต่เป็นส่วนที่แกะยากกินยากที่สุดต่างหาก

.....หัวปลาและเนื้อส่วนท้องของปูก็ด้วย

.....หมูกันน่ะเหรอ?

.....ส่วนที่อร่อยที่สุดก็คือหนังกรอบๆ ไม่ใช่เนื้อขาวๆ ที่เอาไว้เลาะกินเล่นก่อนจะนำไปทอดกระเทียมพริกไทย

.....กระดูกไก่ กระดูกหมู ก็ไม่ใช่ว่าจะอร่อย กินยากจะตายไป

.....แต่ทำไมพ่อถึงชอบกิน?

.....พ่อคงอยากให้เราใช้ช้อนตักเนื้อชิ้นๆ เข้าปากและเคี้ยวง่ายๆ มากกว่าจะต้องใช้มือมาหยิบให้เปือน ต้องอ้าปากกว้างๆ ต้องเอาฟันแทะกระดูกแข็งๆ ต้องเปื้อนปากมันๆ

.....และสิ่งเหล่านั้นนั่นเองที่อาจทำให้พ่อกินอะไรพวกนั้น 'อร่อย' ขึ้นจริงๆ

.....'อร่อย' ตรงที่ได้กินส่วนที่กินยาก และใก้ลูกๆ ได้กินส่วนที่กินง่าย

.....'อร่อย' ตรงที่ได้เห็นลูกๆ 'อร่อย'

.

4

.....เคยได้ยินเรื่องเล่าของชายชรากับหญิงชราคู่หนึ่งมั้ยครับ?

.....คุณปู่กับคุณย่าคู่นี้อยู่กินกันมานานนมจนกระทั่งถึงอายุเจ็ดสิบปี สิ่งหนึ่งที่ทั้งคู่ต้องทำเป็นกิจวัตรประจำวันทุกเช้า คือการตื่นขึ้นมากินกาแฟแกล้มขนมปังกะโหลก

.....ฝ่ายคุณปู่จะบิขนมปังส่วน 'กะโหลก' ส่งให้กับคุณย่าเสมอ ฝ่ายคุณย่าก็รับไปโดยไม่เอื้อนเอ่ยสิ่งใด

.....เป็นอยู่อย่างนั้นมาตั้งแต่เริ่มคบกัน จนกระทั่งถึงปัจจุบัน

.....เป็นอย่างนั้นมาเป็นเวลาเกือบห้าสิบปี

.....กระทั่งวันหนึ่ง คุณย่าหมดความอดทน ถึงตัดสินใจตัดพ้อกับคุณปู่ว่า

....."นี่คุณจะให้ฉันกินขนมปังส่วนกะโหลกไปอีกนานแค่ไหน ฉันต้องทนกินมันมาตั้งเกือบห้าสิบปีแล้วนะ คุณไม่รู้เหรอว่า นั่นเป็นส่วนที่ฉันเกลียดที่สุด"

.....คุณปู่ฟังแล้วทำหน้าเศร้า ก่อนที่จะตอบคุณย่าว่า

....."ขอโทษ ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเธอไม่ชอบ เพราะนั่นเป็นส่วนที่ฉันชอบที่สุดเลยนะ"

.

5

.....ไม่กี่วันมานี้ ครอบครัวของเราไปกินอาหารทะเลริมหาดที่ร้านแห่งหนึ่ง

.....ผมสังเกตเห็นว่า คุณสมบัติ 'นักแทะ' ของพ่อเริ่มถดถอยลง พ่อแทะหัวกุ้ง หัวปลา และกระดูกปลา ช้าลงกว่าแต่ก่อนมาก

.....ผมและพี่สาวจึงเริ่มเป็นฝ่ายตักชิ้นปลาหนาๆ นุ่มๆ ใส่จานพ่อและแม่บ้าง

.

.....ผมคิดว่าอีกไม่นาน เราทั้งคู่ก็ต้องเข้าสู่อีกช่วงวัยหนึ่งของชีวิต

.....และอาจจะต้องเริ่มต้นฝึกปรือฝีมือการเป็น 'นักแทะ' เพื่อรอต้อนรับเด็กตัวน้อยๆ ที่กำลับจะมาร่วมโต๊ะอาหารกับเรา

.....ผมเริ่มแย่งหัวกุ้ง หัวปลา จากมือพ่อ

.....ไม่ได้หรอก พ่อแย่งผม 'อร่อย' มามากพอแล้ว

.....ได้เลาที่ผมจะได้ 'อร่อย' กับส่วนนั้นๆ ของอาหารบ้างล่ะ

.....ระหว่างที่พ่อตักเนื้อปลาขาวๆ หนาๆ นั้นเข้าปาก ผมกำลังแทะเนื้อปลาจากก้างกลางลำตัว

.....และผมก็เพิ่มรู้วันนั้นเองว่า พ่อไม่ได้โกหก

.....กระดูกปลา 'อร่อย' แบบนี้นี่เอง